Tholen en Sint Philipsland

Geschiedenis

De oudste sporen van bewoning, die in deze omgeving zijn gevonden, dateren van rond het begin van onze jaartelling. Ook bij een opgraving ten oosten van Poortvliet zijn, twee meter onder het maaiveld, sporen van bewoning aangetroffen. Pas veel later zijn er opnieuw sporen van bewoning gevonden, in de omgeving Scherpenisse waarvan de ouderdom rond 1015 ligt. In 1014 en 1134 teisterden grote stormvloeden onze kust. Het zijn deze en andere stormvloeden die aanleiding waren tot het opwerpen van hoogten (terpen) en de aanleg van dijken. Van de twaalf terpen of vliedbergen die op Tholen hebben gelegen, is de Westkerkseberg bij Scherpenisse de enige overgebleven berg. De anderen zijn afgegraven.

In de Middeleeuwen lagen hier enige eilandjes die door bedijking van tussenliggende geulen aaneen zijn gevoegd. De laatste grote geul, de Pluimpot, die Tholen in een oostelijke en westelijke helft verdeelde, werd in 1556 op twee plaatsen afgedamd. Een restant van dit water, dat Scherpenisse en Sint-Maartensdijk tot in de 20e eeuw bereikbaar maakte voor schepen, werd als onveilige schakel in de zeewering in 1957 gesloten. De Pluimpotpolder (50 ha) die zo ontstond, was de laatste grote inpoldering op Tholen.

Naast landaanwinsten zijn er ook verliezen geweest, in het bijzonder aan de zuidkant van Scherpenisse. Door een groot aantal stormvloeden zijn dijken van meerdere polders doorgebroken. Bij de Ramp van 1953 werd ruim de helft van Tholen door het zeewater overstroomd. In het zwaar getroffen Stavenisse vielen 153 doden. Ook de materiële schade was enorm. Het monument "Het Zeemonster", aan de Provincialeweg tussen Sint-Maartensdijk en Stavenisse, herinnert aan de watervloed.

Voor meer achtergrondinformatie over Tholen, kijk ook eens op zalig-zeeland.com of eilandtholen.nl